Читаем без скачивания Казкi (на белорусском языке) - Редьярд Киплинг

Спачатку ён скокнуў на ярд; потым скокнуў на тры ярды; потым скокнуў на пяць ярдаў; а лапы ўсё дужэлi, а лапы ўсё даўжэлi. Ён не меў часу адпачыць i падмацавацца, хоць яму гэта было вельмi трэба.

Бег i бег Дынга - Жоўты Сабака Дынга, страшэнна галодны i зусiм збiты з панталыку, i ўсё больш дзiвiўся: чаго гэта Стары Кенгуру надумаўся гэтак скакаць?

А скакаў ён, як конiк, як гарошына ў рондалi або новы гумавы мячык па падлозе ў дзiцячым пакоi.

Нiчога не зробiш - давялося!

Ён падкурчыў пярэднiя лапы, ён скакаў на заднiх; для раўнавагi ён абапiраўся на хвост i гэтак перамахнуў цераз Пагоркi Дарлiнга.

Нiчога не зробiш - давялося!

Бег i бег Дынга - Стомлены Сабака Дынга, страшэнна згаладалы i зусiм збiты з панталыку, i ўсё больш дзiвiўся: калi ж нарэшце Стары Кенгуру надумае спынiцца?

Тут вылез Нконг са сваёй ванны ў саляным азярцы i сказаў:

- Ужо роўна пяць гадзiн.

Апусцiўся на зямлю Дынга - Небарака Сабака Дынга, вечна галодны i вельмi запылены, што было прыкметна на сонцы, - высалапiў язык i завыў.

Апусцiўся на зямлю Кенгуру - Стары Кенгуру, - сеў на свой хвост, як на табурэтку, i сказаў:

- Дзякуй Богу, скончылася!

I тады Нконг, якi быў вельмi выхаваны, прамовiў:

- Хiба ты не адчуваеш удзячнасцi да Жоўтага Сабакi Дынга? Чаму ты не дзякуеш яму за ўсё, што ён для цябе зрабiў?

I тады сказаў Кенгуру - Стары Стомлены Кенгуру:

- Ён прагнаў мяне з родных мясцiнаў; ён не даў мне своечасова паесцi; ён так змянiў маё аблiчча, што такiм, як я быў, я ўжо не буду; ён урэшце знявечыў мае лапы.

I тады сказаў Нконг:

- Калi не памыляюся, ты прасiў мяне зрабiць цябе непадобным на ўсiх астатнiх жывёлiн, а яшчэ, каб за табою ўвесь час ганялiся. I цяпер якраз пяць гадзiн.

- Праўда, - сказаў Кенгуру. - Лепей бы я гэтага не прасiў! Я думаў, ты здзейснiш гэта чарамi i заклiнаннямi, а так - гэта сапраўдны здзек.

- Здзек, кажаш?! - выгукнуў Нконг са сваёй ванны ў зараснiку сiнiх эўкалiптаў. - Паўтары адно, я свiсну Сабаку Дынга - тады ты застанешся i без заднiх лапаў!

- Не трэба! - сказаў Кенгуру. - Давядзецца мне папрасiць прабачэння. Што ж, лапы - як лапы, па-мойму, можна жыць i з такiмi. Я проста хацеў напомнiць Васпану, што ад самай ранiцы нiчога не еў i галодны як сабака.

- Во-во, - сказаў Дынга - Жоўты Сабака Дынга. - Гэта якраз пра мяне. Я зрабiў яго непадобным на ўсiх астатнiх жывёлiн, а што мне дадуць да гарбаты?

I тады Нконг прамовiў са сваёй ванны ў саляным азярцы:

- Прыходзьце заўтра - заўтра пагамонiм! А цяпер мне трэба памыцца.

Так яны i засталiся ў самай сярэдзiне Аўстралii, Стары Кенгуру i Жоўты Сабака Дынга, i кожны казаў адзiн аднаму:

- Гэта ўсё ты!

Пераклад: М.Багун, С.Мiхальчук